ചെറിയ ചിന്തകള്‍

     അച്ഛന്‍ ഇന്നലെയും വിളിച്ചു പറഞ്ഞിരുന്നു ...തറവാട്ടിലേക്ക് നീ തന്നെ പോകണം എന്ന് .ഇവിടുന്നു ഇരുപതു കിലോമിറ്റെരെ അവിടെക്കുള്ള് ...എന്നാലും പോകാന്‍ തോന്നിയില്ല .ദാസന്‍ മാമന്റെ  ആണ്ടു ബലി ആയതു കൊണ്ടാണ് ഈ യാത്ര .കടമകള്‍ മറന്നു  ആര്‍ക്കങ്ങിലും  ജീവിക്കാന്‍ സാധിക്കുമോ ? അവര്‍ അച്ഛനോടും അമ്മയോടും ചെയ്തത് ഓര്‍ത്താല്‍ ...വേണ്ട ...മനസ്സ് ഒരു പകരം വിട്ടല്‍ പൊലെ തിരിച്ചു വന്നു അച്ഛന്‍ പറയാറുള്ളത് ഒന്നിന് പകരം മറ്റൊന്നില്ല എന്നാണ്  അതുകൊണ്ട ഇങ്ങോട്ട് പോകാന്‍ നിബന്ധിച്ചത് .. തറവാടിനടുത്ത് താമസിച്ചപ്പോള്‍ കുറച്ചൊന്നുമല്ല മാമന്‍ ഉപദ്രവിച്ചത് ..ഞങ്ങളെ ഗ്രഹണിപിള്ളേര്‍ എന്നാ വിളിച്ചിരുന്നത്‌  ഇപ്പോഴല്ലേ മോനും മോളും ആയതു .കടമനിട്ട യുടെ ഒരു കവിത ഓര്മ വന്നു'അളിയനും പെങ്ങളും എന്നതോര്‍ക്കാതെ  അതിയാന്റെ തോന്യാസയിരുന്നു''  ഇയാള്‍ കവിത ചൊല്ലുമോ ? ബസ്സിലെ സീറ്റില്‍ അടുത്തിരുന്നയാള്‍ ചോദിച്ചു  ഉം ..കവിയെ പൊലെ മൂളി. ബുള്‍ഗാന്‍ താടി ഉണ്ടാര്‍ന്നെ ഒന്ന്  തടവാമായിരുന്നു.പിന്നെ അയാള്‍ എന്നോടൊന്നും ചോദിച്ചില്ല .കവിയായി തോന്നിയത് കൊണ്ടാവാം

                ബസ്സിന്റെ പുറം കാഴ്ചകളിലേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു.പുറത്തെ തിരക്ക് ബസ്സിനുള്ളിലും വന്നു കൂടി മോനെ ...ഈ കവറോന്നു പിടിക്കുമോ ?ഒരു സ്ത്രി യാണ് ..അത് വാങ്ങി പിടിച്ചു. അവരുടെ ശരിരത്തിന്റെ മൃദുലത എന്റെ പുറംകൈകളില്‍ തട്ടി.ഞാന്‍ കൈ അവിടെനിന്നും എടുത്തില്ല.എങ്കിലും മനസ്സിന്റെ നിര്‍ബന്ധം കാരണം കൈ പിന്‍വലിച്ചു.അവരുടെ ബ്ലോസ്സിന്റെ പിന്‍ വശം മുഴുവന്‍ കാണത്തക്ക രീതിയില്‍ ഉണ്ടാക്കിയതായിരുന്നു.പുറത്തെ നീലിച്ച രോമങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍  വിയര്‍പ്പു അവിടവിടെ യായി വന്നു കൂടിയിട്ടുണ്ട് .ഈ  നോട്ടം തുടര്‍ന്ന് കൊണ്ടിരുന്നാല്‍ ...മറ്റൊരു പീഡന വാര്‍ത്തകൂടി ..ദൈവമേ ...എന്റെ കുടുംബം ..എന്റെ പെങ്ങളുടെ കല്യാണം ...അയ്യയ്യോ ...വേണ്ട

       ചിന്തകള്‍ മനസ്സിന്റെ  എഞ്ചിന്‍ മുറിയില്‍ തീക്കനലായി  മാറുകയാണ്  പുറമേ നിന്നും വിശുന്ന തണുത്ത കാറ്റു അത് കരിക്കട്ടകള്‍ ആക്കി മാറ്റുന്നുണ്ട് .ഇനിയും ഉണ്ടാകാവുന്ന തീക്കനലുകള്‍ ...ഇനിയും ഉണ്ടാകാവുന്ന കരിക്കട്ടകള്‍. അതും ഇതും ആലോചിച്ചിരുന്നു എനിക്കിറങ്ങേണ്ട സ്റ്റോപ്പ്‌ എത്തി .ആ സ്ത്രീയെ കാണാന്നില്ല.ഏതായാലും കവറുമായി ഞാന്‍ ഇറങ്ങി .

            

                   എത്ര വര്‍ഷമായി ഇവിടെ വന്നിട്ട് എങ്കിലും പരിചിതം പൊലെ ..ഇവിടുത്തെ കാറ്റിന് നമ്മളെ പരിചയം ..ഉണ്ടാകും ..പുഴകള്‍ക്കും ...പക്ഷികള്‍ക്കും ..പരിചയം കാണിക്കാത്തവര്‍ മനുഷര്‍ മാത്രമായിരിക്കും.  ഞാന്‍ കവറിനെ കുറിച്ച് വ്യാകുലപ്പെട്ടു.തറവാട്ടിലേക്ക്  ഇത് കൊണ്ട് പോകുന്നതില്‍ ഔജത്യമില്ല. എവിടെയെങ്കിലും കളയാം.അടുത്ത് കണ്ട പറമ്പിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു ..

             തറവാട്ടിലേക്ക്  ചെന്നു തന്റെ അനിഷ്ട്ടങ്ങളെ മറച്ചു പിടിച്ചു അവയെ പുറതെടുക്കാനാവാത്ത രീതിയില്‍ മുഖംമൂടി ധരിച്ചു അവിടുത്തെ തിരക്കു   കള്‍ക്കിടയില്‍ ചിരിച്ചു നിന്നു.സ്വന്തക്കാരുടെ ചുണ്ടിലെ ചിരിയും ഹസ്തദാനവും മറവിയുടെ സഞ്ചിയില്‍ ആനിഷ്ട്ടങ്ങളെ ഒളിപ്പിച്ചിരുത്തി.ഒരു പ്രമാണിയുടെ പ്രതിച്ചായ ആയിരുന്നു എനിക്കപ്പോള്‍ .എന്റെ വാക്കുകള്‍ക്ക് കേള്‍വിക്കാര്‍ ഉണ്ടായി.കുറെ കുറ്റസമ്മതങ്ങള്‍..സ്നേഹാന്വേഷണങ്ങള്‍  ..ഇവ രാവിന്റെ നീളം കുറച്ചതായി തോന്നി ..

          കുറെ കിളികള്‍ക്ക്  ഒപ്പം പുലരിയും വന്ന് എന്നെ വിളിച്ചുണര്‍ത്തി.എന്നെ പൊലെ തന്നെ ഇളം തലമുറയില്‍ പെട്ടതായിരുന്നു ആ കിളികളും ..എഴുന്നേറ്റു കുളിക്കാനായി പുഴയിലേക്ക് പോയി .ഇന്നലെ കവര്‍  വലിച്ചെറിഞ്ഞ വിടിനടുത്തു ഒരാള്‍കൂട്ടം ..

            അതിലൊരാള്‍ : അറിഞ്ഞോ ?ഇബ്രാഹിംകുട്ടിടെ മോന്‍ ...കോയമ്പത്തൂര്‍ പഠിക്കാന്‍ പോയ ആ ചെക്കനില്ലേ .ആ നാസ്സര്‍ അവന്റെ   പുരയിടത്തില്‍ നിന്നും ബോംബു കിട്ടി ...ആ താടി മൌലവിടെ സഹായി ആണവന്‍ ..പോലിസോക്കെ വന്നിട്ടോണ്ട്...

     എന്റെ  ചിന്തകള്‍ തീക്കനലുകള്‍ ആയി ...